сиқырлы таяқша

См. также в других словарях:

• сиқырлы таяқ — зат. Таяқпен ойналатын ұлттық ойын. Ойыншылар қол ұстасып, шеңбер бойында дөңгелене тұрады. Қолына таяқ ұстаған ойын жүргізуші шеңбер ортасына шығып, ойын шартын жариялайды, ойыншыларды нөмірлеп шығады. Содан кейін кез келген бір нөмірді атайды… …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• сиқыр — су. п е р и ф. Арақ, жынды су. С и қ ы р с у кімді арбап уысына түсірмеген, кімді жынды етпеген (Б.Соқпақбаев, Таңд., 58). Сиқырлы таяқ. этногр. Жас өспірімдер ойыны. Олар қол ұстасып, дөңгелене шеңбер бойына тұрады. Жүргізуші олардың әрқайсысына …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• бақай — пісті. Ұлттық ойындардың бір түрі. Табиғи денелерді қолданып ойнайтын ойындар: бестас, лек жалау, сиқырлы таяқ, б а қ а й п і с т і, жылмаң т.б. (Қаз. мектебі, 1974, 5, 14). Бақайына сүрініп жүр. Жұмыс басты болды; мұрнынан шаншылды, мұрнына су… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• жылмаң — зат. этногр. Балалар ойындарының бір түрі. Табиғи денелерді қолданып ойнайтын ойындар: бестас, лек жалау, сиқырлы таяқ, бақай пісті, ж ы л м а ң т.б. (Қазақст. мектебі, 1984, №5, 14) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• тиын — салу. этногр. Алақанға тиын салып ойнайтын ұлттық ойындардың бір түрі. Тек ашық алаңдарда ғана ойналатын ақсүйек, соқыртеке, түйе түйе, қасқұлақ, т и ы н с а л у, ақбайпақ, ақшамшық, көрші, шалма, шертпек, қарамырза, сиқырлы таяқ т.б. ойындар… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• түйе-түйе — зат. этногр. Қазақтың ұлттық ойындарының бір түрі. Тек ашық алаңдарда ғана ойналатын ақсүйек, соқыртеке, т ү й е т ү й е, қасқұлақ, тиын салу, ақбайпақ, ақшамшық, көрші, шалма, шертпек, қарамырза, сиқырлы таяқ т.б. ойындар шыққан (Б.Төтенаев, Қаз …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• ысқыш — зат. Қобыз, скрипка тәрізді аспаптарды ысып ойнайтын, жылқының құйрық қылы керілген ағаш таяқша. Ысқы қылының тұтқырлығын арттыру (дыбыс жақсы шығу үшін) мақсатымен оған шайыр жағылады. Қазақтың қыл қобызы ысқының көне түрі қияқпен (садаққа… …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• күдір — (Сем.: Ұрж., Мақ.; Шығ.Қаз., Зайс.; Монғ.) ойлы қырлы, кедір бұдырлы жер. Біз к ү д і р жермен жүріп, шаршап қалдық (Сем., Ұрж.). Колхоз бастығының аты к ү д і р л і жермен жүргенде де кісіні шаршатпайды (Шығ.Қаз., Зайс.). Жер к ү д і р і тауға… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі